Śliwki i suszone śliwki - kalorie, wartości odżywcze i ciekawostki

   Uprawa śliwek sięga odległych starożytnych czasów. Uważa się, że obecna śliwka europejska to połączenie tarniny (Prunus spinosa) i śliwy wiśniowej (Prunus cerasifera) - są to dziko rosnące odmiany na terenach Kaukazu i Morza Kaspijskiego, dlatego też przyjmuje się, że to właśnie tam powstała dzisiejsza śliwka. Śliwy do uprawy zostały wprowadzone przez Syryjczyków i Persów, a w Europie przez Greków i Rzymian. Uprawa śliwki szybko rozprzestrzeniła się na cały kontynent. Na wschodnim wybrzeżu Ameryki Północnej śliwki pojawiły się wraz z angielskimi kolonistami, a na zachodnim z hiszpańskimi misjonarzami. Stany Zjednoczone nadal pozostają największym producentem śliwek, również suszonych owoców śliwki.

   Medycyna ludowa stosowała śliwki jako środek odwadniający w żywieniu związanym z gośćcem, chorobami nerek, reumatyzmem, a także przy przeczyszczaniu - o tym szczególnie powinny pamiętać osoby lubiące się zajadać śliwkami w dużych ilościach. Zapobiegają zaparciom, a tym samym zmniejszają zagrożenie chorobą nowotworową jelita grubego. Nie wskazane jest spożywanie śliwek przez cukrzyków oraz osób z nadwagą. Śliwki chronią przed wolnymi rodnikami, zapobiegają rozwojowi nowotworów, a nawet poprawiają humor. Warto jeść śliwki świeże, suszone oraz w postaci przetworów takich jak marmolady, powidła i kompoty. Tradycyjnym wigilijnym kompotem z suszonych śliwek delektujemy się podczas Wigilii. Swoje zastosowanie znalazły również w wyrobie alkoholi, różnego rodzaju nalewek i śliwowicy. Śliwki nie są polecane osobom mającym problemy z trzustką i wątrobą, ponieważ nie są dobrze tolerowane przez te narządy.



Najbardziej popularne odmiany śliwek

- Węgierka - podłużna, o granatowej skórce i żółtozielonym miąższu. Miąższ owocu jest zwięzły, chrząstkowy, dobrze odchodzący od pestki. Węgierka dojrzewa wczesną jesienią. Dojrzałe owoce tej śliwki są bardzo słodkie i smakują wyśmienicie na surowo. Nadaje się na powidła, do ciast, knedli, dań mięsnych, na śliwowicę oraz doskonale nadają się na suszenie

- Renkloda - posiada żółtą, zieloną lub czerwoną skórkę i odpowiadający im kolorem miąższ. Renkloda dojrzewa w sierpniu. Owoce są kuliste, lekko spłaszczone u nasady długiej szypułki. Renkloda jest słodka, ale czasami bywa też lekko kwaskowata. Ze względu na zwarty miąższ, usunięcie pestek bywa kłopotliwe. Nadaje się na kompoty.

- Mirabelka - mała, ciemnozłota, śliwka o słodkim smaku i aromatycznym zapachu. Ma kulisty kształt. Z mirabelek znakomite są konfitury, dżemy i kompoty oraz nalewki. Podczas długiego smażenia zachowuje kolor, aromat i dużą część składników odżywczych.

- Stanley - posiada duże, jajowate owoce, ciemnogranatową skórkę z intensywnym fioletowym nalotem. Miąższ ma kolor zielonkawożółty. Śliwka ta dojrzewa we wrześniu. Nadaje się zarówno do bezpośredniego spożycia, jak i na kompoty czy dżemy.

- Opal - posiada owoc o ciemnoczerwonym lub fioletowym zabarwieniu z bardzo słodkim miąższem. Śliwki te dojrzewają pod koniec lipca. Miąższ łatwo oddziela się od pestki.

- Królowa Wiktoria - posiada owoc o jasnym zabarwieniu, z odcieniami żółci oraz pomarańczy, pokryta jest czerwonym rumieńcem i niebiesko różowym nalotem, ma jasnożółty miąższ, jest soczysta i dość miękka. Na śliwkach znajdują się liczne cętki z czerwoną obwódką. Owoce dojrzewają w połowie września. Śliwki są duże, owalne i nieregularne. Miąższ łatwo odchodzi od pestki. Odmiana wyróżnia się słodkawym smakiem. Śliwki nadają się do bezpośredniego jedzenia, a także do przetwórstwa, szczególnie na kompoty.


   Pod względem odżywczym śliwki posiadają witaminę A, C, K1 i witaminę E, zawierają również potas, magnez, miedź i mangan. Mają też trochę witamin z grupy B, dlatego wpływają kojąco na nerwy i poprawiają samopoczucie. Surowe śliwki posiadają w zależności od odmiany 40-100 kalorii (kcal) w 100 g.



Kalorie i wartości odżywcze - śliwki węgierki

Suszone śliwki

   Śliwki uprawiane z przeznaczeniem do suszenia to Węgierki. Najsmaczniejsze owoce pochodzą z Kalifornii, jako że klimat tego obszaru sprzyja właściwemu dojrzewaniu owoców i osiąganiu wysokich walorów smakowych. Suszone śliwki są bogatym źródłem błonnika pokarmowego i tych samych witamin i minerałów jak surowe śliwki, ponadto w wyniku odparowania dużej ilości wody są dość dobrym źródłem wapnia, żelaza i cynku. Jednym z najważniejszych składników suszonych śliwek oprócz minerałów, witamin i błonnika są antyoksydanty. Stwierdzono, że jednoczesne występowanie tych związków aktywuje procesy fizjologiczne odpowiedzialne za właściwą kondycję zdrowotną organizmu. W efekcie suszone śliwki mają korzystny wpływ na regulację metabolizmu glukozy, zapobiegają chorobie wieńcowej i nowotworom oraz obniżają poziom złego cholesterolu. Suszonym śliwkom przypisuje się zdolność hamowania osteoporozy w okresie menopauzy, dzięki połączeniu związków pobudzających przyswajanie składników mineralnych. Kobietom w wieku przed menopauzalnym zaleca się spożywanie około 90 g suszonych śliwek dziennie, bowiem pobudzają one metabolizm estrogenów oraz podnoszą poziom dobrego cholesterolu we krwi, co chroni przed zawałem, którego ryzyko drastycznie wzrasta w okresie menopauzy. Dzięki zawartości sorbitolu suszone śliwki doskonale utrzymują wilgoć, dzięki czemu są nieocenionym składnikiem ciast, mięs oraz sałatek, nadając im pożądaną wilgotność i przedłużając trwałość wypieków. Niekorzystną rzeczą którą znajdziemy w suszonych śliwkach jest sorbinian potasu, który producenci dodają jako środek konserwujący, który zapobiega rozwojowi pleśni i działa bakteriobójczo.



Kalorie i wartości odżywcze - suszone śliwki