Jak schudnąć przy niedoczynności tarczycy?

   Niedoczynność tarczycy w Polsce doskwiera około 5% populacji, wśród osób do 60 roku życia. Problem ten dotyka zwłaszcza kobiet (występuje około 5 razy częściej u kobiet niż u mężczyzn), które zaczynają zmagać się z wypadaniem włosów, pogorszeniem samopoczucia, zaburzeniami miesiączkowania i wzrostem wagi.

   Jak schudnąć przy niedoczynności tarczycy? To pytanie zadaje sobie wiele osób. Choć odchudzanie przy schorzeniach hormonalnych jest znacznie trudniejsze i często trwa dłużej, to jednak jest możliwe. Sprawdź, co musisz robić.

Dlaczego tyjemy przy niedoczynności tarczycy?

   Trzeba postawić granicę między mitami i faktami o niedoczynności tarczycy. Często żartuje się z osób chorych, mówiąc, że chora tarczyca to wymówka dla lenistwa. Warto jednak pamiętać o tym, że dla wielu osób odchudzanie przy niedoczynności może być naprawdę drogą przez mękę. Gdy tarczyca nie działa prawidłowo, zwalnia metabolizm organizmu, co wpływa na zwiększenie wagi ciała. U wielu osób niedoczynność idzie też w parze ze wzrostem kortyzolu. Chronicznie wysoki kortyzol również sprawia, że nasza waga rośnie. W efekcie osoby, które jedzą normalne, racjonalne porcje, mogą tyć właśnie przez niedoczynność tarczycy.



Odchudzanie a niedoczynność: wyeliminuj problem

   Aby schudnąć, trzeba zadbać o to, by hormony tarczycy pracowały prawidłowo. W tym celu należy skontaktować się z endokrynologiem, który ustali odpowiednie leczenie. Przy niedoczynności zazwyczaj podaje się syntetyczne hormony tarczycy w tabletkach. Dzięki nim po kilku miesiącach praca tarczycy powinna wyrównać się na tyle, że będziesz się lepiej czuć i zniknie przynajmniej część objawów towarzyszących niedoczynności (takie jak chociażby senność). Niestety należy się z tym liczyć, że zażywanie syntetycznych hormonów sprawi, że trzeba będzie je zażywać do końca życia, ponieważ organizm się "rozleniwia" i przestaje w ogóle produkować hormony tarczycy.

   Warto jednak pamiętać o tym, że samo leczenie farmakologiczne to zdecydowanie zbyt mało. Aby wzmocnić pracę tarczycy, trzeba też zadbać o suplementację i kilka dodatkowych równie ważnych sprawach. Przy niedoczynności zaleca się zwłaszcza suplementować kwasy omega-3, kompleks witamin z grupy B, selen, witamina C, witamina D, witamina K2, jod nieorganiczny (w kontrolowany sposób poprzez aplikację jodu pierwiastkowego przez skórę, nie wolno go natomiast suplementować jeśli jednocześnie choruje się na chorobę Hashimoto), magnez oraz cynk.



Zmiana diety ma znaczenie?

   Oczywiście! Przy niedoczynności tarczycy warto wziąć pod uwagę zwłaszcza wspomniany już powolny metabolizm. Aby nie tyć "od powietrza", warto wprowadzić takie zmiany w codziennym jadłospisie, które pozwolą ci czuć się najedzonym, ale z drugiej strony wspomogą redukcję masy. W tym celu zaleca się stosować dietę z niskim indeksem glikemicznym, ponieważ nie podnosi ona gwałtownie cukru we krwi. Niski poziom cukru nie będzie powodować ataków głodu, a dodatkowo zmniejszy apetyt na węglowodany. Ale uwaga! Nie eliminuj wszystkich węglowodanów - są one niezbędne dla prawidłowej pracy tarczycy. Wybieraj żywność z dużą ilością antyoksydantów i elektrolitów, takich jak sód i potas. Wybieraj ich dobre źródła: warzywa (zwłaszcza zielonolistne, zawierające dużo chlorofilu), owoce (głównie jabłka, gruszki, generalnie owoce z umiarem, ze względu na indeks glikemiczny ale też zawartość fruktozy), żywność pochodzenia morskiego (ryby z pewnych źródeł, wodorosty morskie, w tym spirulina), chlorella, kasze (kasza jaglana z umiarem), brązowy ryż, pestki (dyni), orzechy (brazylijskie), dobrej jakości tłuszcz (olej kokosowy, awokado), przy zaparciach babka płesznik.

   Osoby z niedoczynnością tarczycy powinny skupić się na stosowaniu diety opartej o jak najmniej przetworzone produkty. Należy unikać fast foodów, dań gotowych, tłuszczów trans, pieczywa cukierniczego, produktów na bazie białej mąki, żywności konserwowanej chemicznie i z innymi sztucznymi dodatkami do żywności (sztuczne słodziki, sztuczne barwniki, fosforany), soi niefermentowanej, warzyw nieprzetworzonych zawierających goitrogeny, czyli substancje wolotwórcze (warzywa kapustne -> krzyżowe np. kapusta, brokuły, kalafior, brukselka, chrzan, rzodkiew, rzepa, rukola, brukiew, rukiew wodna itd. Zarówno gotowanie i parowanie, jak i fermentowanie (kiszona kapusta) zmniejszają poziom goitrogenów w warzywach). Goitrogeny znajdują się w brzoskwiniach, gruszkach i truskawkach, a także w orzeszkach pinii i orzeszkach ziemnych, a także w oleju rzepakowym.



Ważne kwestie przy niedoczynności tarczycy

   Cztery największe chlorowce (halogeny) występujące w naszym organizmie to: fluor, chlor, brom i jod. Trzy pierwsze chlorowce są poważnymi antagonistami jodu, a niestety jest ich dużo nie tylko w żywności. Posiadają one niższą masę atomową, przez to będą wypierać te posiadające wyższą, a więc jod. Fluor jako pierwszy w szeregu jest największym "wypieraczem" jodu - występuje w pastach do zębów i innych środkach do higieny jamy ustnej, herbatach (w tym niestety zielonej), kawie. Chlor zawarty jest w chlorowanej wodzie. Brom dodawany jest do pieczywa, ciastek, makaronów, białego ryżu w procesie fumigacji związkami w celu ochrony przed szkodnikami.

   Przy niedoczynności tarczycy należy wystrzegać się ksenoestrogenów, które swoją budową przypominają żeńskie hormony - estrogeny. Ksenoestrogeny (wrogie estrogeny) mogą zakłócać pracę układu hormonalnego poprzez wiązanie się z receptorami dla estrogenów, a także zaburzać ich wytwarzanie i metabolizm, co może powodować zaburzenia związane z niedoczynnością tarczycy. Ksenoestrogeny znajdziemy w zdecydowanej większości opakowań plastikowych (BPA - bisfenol A), kubkach plastikowych, w wyściełających wewnętrzne powierzchniach puszek metalowych (żywice epoksydowe). Ksenoestrogeny spotkamy również w rolnictwie i są nimi pestycydy. Żywność organiczna (bio) nie zawiera pestycydów. Kseonoestrogenami są też niektóre leki stosowane w terapii hormonalnej i antykoncepcji.



Co ćwiczyć przy niedoczynności?

   Wbrew pozorom przy chorobach tarczycy nie powinno się wykonywać bardzo intensywnej aktywności fizycznej. Być może pozwoliłaby ona szybko spalić nadmiar kilogramów, ale równie szybko zaczęlibyśmy tyć. Dlaczego? Bardzo duży wysiłek sprzyja wyczerpaniu nadnerczy i produkcji dużych ilości kortyzolu, a to z kolei sprawia, że tyjemy zamiast chudnąć, a dodatkowo jesteśmy przemęczeni. Przy niedoczynności powinniśmy raczej dbać o to, by cały czas pozostawać w ruchu niż sięgać po ostre, dynamiczne ćwiczenia. Postaraj się więc spacerować jak najwięcej i korzystać z lżejszej aktywności, takiej jak np. nordic walking. Gdy zrobisz badania i upewnisz się, że z twoim kortyzolem jest wszystko w porządku, możesz włączyć też bardziej wysiłkowe ćwiczenia, takie jak np. aerobik, basen, treningi siłowe. Najważniejsze jest utrzymywanie stałego tempa i nieprzemęczanie się. Lepiej ćwiczyć długo, ale spokojnie, niż stosować ćwiczenia-zrywy (czyli np. popularne interwały).