Artykuł pochodzi z Vitalii.pl - autor Emilia Gnybek-Ciosek
Anoreksja nervosa, czyli jadłowstręt psychiczny, to ciężka choroba dotykająca psychiki i raniąca ciało. Osoby cierpiące na nią często uważają, że mają wszystko pod kontrolą, że wcale nie są zbyt chude i najlepiej wiedzą co jest dla nich najlepsze. Nie zauważają lub ignorują takie „czerwone światła” jak osłabienie, zawroty głowy, zwiększenie suchości skóry, pogorszenie jej elastyczności, łamliwość, suchość włosów, brak miesiączki, obniżenie ciśnienia krwi itp. Jeśli już jednak zauważą problem i chcą się leczyć bardzo ważne jest wsparcie bliskich. Otoczenie chorych opieką, miłością. Konieczne jest także podjęcie odpowiedniej terapii. Możliwe jest leczenie ambulatoryjne (w domu) lecz najczęściej konieczna jest hospitalizacja, czy odpowiednie miejsca terapii. Leczenie przeprowadza się zarówno za pomocą zmiany sposobu żywienia, jak i psychoterapii oraz grup wsparcia.
W przypadku leczenia dietetycznego, jeśli organizm osoby chorej jest wyniszczony należy zacząć od żywienia pozajelitowego (dożylnego). Drogą tą osoba leczona otrzymuje roztwór glukozy, zawiesiny aminokwasów, a także emulsje tłuszczowe. Kolejnym krokiem jest żywienie dojelitowe, które nie powinno trwać zbyt długo. Następnie zaczyna się wprowadzać poszczególne pokarmy zaczynając od diety płynnej i półpłynnej podając mleko z dodatkiem żółtka, kaszki, kleiki, dosładzane soki, pure warzywne z dodatkiem masła, mielone mięso itp.
Po przejściu przez te etapy powinno się zacząć żywić w normalny sposób zwiększając stopniowo podaż kalorii. Pierwszego dnia powinna ona wynosić około 500 kcal, drugiego 1000 kcal. Następnie należy zwiększać sukcesywnie kaloryczność o około 500 kcal zaczynając od 1000 kcal, a kończąc na poziomie około 3000-3500 kcal. Taką wartość kaloryczną dieta powinna mieć do momentu dojścia do należnej masy ciała. Przyrost masy ciała powinien być na poziomie około 0,5-1,5 kg/tydzień. dieta powinna być bogatoenergetyczna oraz bogatobiałkowa. Podawane węglowodany powinny mieć wysoką zawartość cukrów prostych, a produkty białkowe powinny być w większości pochodzenia zwierzęcego. Konieczna może okazać się suplementacja preparatami witaminowomineralnymi.
Nie powinno się zbyt gwałtownie przechodzić z głodzenia się do dużych dawek pożywienia. Może to bowiem wywołać negatywne skutki w organizmie, chociażby w układzie krwionośnym. Poza tym łatwo w takim momencie przejść z jednej skrajności w drugą, czyli z anoreksji w bulimie, która jest równie niebezpieczną chorobą.
Najważniejszym czynnikiem walki z anoreksją jest jednak terapia psychologiczna i uporanie się ze swoimi problemami oraz emocjami, które są przyczyną choroby. Bez wyeliminowania przyczyn choroba może być tylko chwilowo zaleczona, jednak nie wyleczona.
Anoreksja nervosa, czyli jadłowstręt psychiczny, to ciężka choroba dotykająca psychiki i raniąca ciało. Osoby cierpiące na nią często uważają, że mają wszystko pod kontrolą, że wcale nie są zbyt chude i najlepiej wiedzą co jest dla nich najlepsze. Nie zauważają lub ignorują takie „czerwone światła” jak osłabienie, zawroty głowy, zwiększenie suchości skóry, pogorszenie jej elastyczności, łamliwość, suchość włosów, brak miesiączki, obniżenie ciśnienia krwi itp. Jeśli już jednak zauważą problem i chcą się leczyć bardzo ważne jest wsparcie bliskich. Otoczenie chorych opieką, miłością. Konieczne jest także podjęcie odpowiedniej terapii. Możliwe jest leczenie ambulatoryjne (w domu) lecz najczęściej konieczna jest hospitalizacja, czy odpowiednie miejsca terapii. Leczenie przeprowadza się zarówno za pomocą zmiany sposobu żywienia, jak i psychoterapii oraz grup wsparcia.
W przypadku leczenia dietetycznego, jeśli organizm osoby chorej jest wyniszczony należy zacząć od żywienia pozajelitowego (dożylnego). Drogą tą osoba leczona otrzymuje roztwór glukozy, zawiesiny aminokwasów, a także emulsje tłuszczowe. Kolejnym krokiem jest żywienie dojelitowe, które nie powinno trwać zbyt długo. Następnie zaczyna się wprowadzać poszczególne pokarmy zaczynając od diety płynnej i półpłynnej podając mleko z dodatkiem żółtka, kaszki, kleiki, dosładzane soki, pure warzywne z dodatkiem masła, mielone mięso itp.
Po przejściu przez te etapy powinno się zacząć żywić w normalny sposób zwiększając stopniowo podaż kalorii. Pierwszego dnia powinna ona wynosić około 500 kcal, drugiego 1000 kcal. Następnie należy zwiększać sukcesywnie kaloryczność o około 500 kcal zaczynając od 1000 kcal, a kończąc na poziomie około 3000-3500 kcal. Taką wartość kaloryczną dieta powinna mieć do momentu dojścia do należnej masy ciała. Przyrost masy ciała powinien być na poziomie około 0,5-1,5 kg/tydzień. dieta powinna być bogatoenergetyczna oraz bogatobiałkowa. Podawane węglowodany powinny mieć wysoką zawartość cukrów prostych, a produkty białkowe powinny być w większości pochodzenia zwierzęcego. Konieczna może okazać się suplementacja preparatami witaminowomineralnymi.
Nie powinno się zbyt gwałtownie przechodzić z głodzenia się do dużych dawek pożywienia. Może to bowiem wywołać negatywne skutki w organizmie, chociażby w układzie krwionośnym. Poza tym łatwo w takim momencie przejść z jednej skrajności w drugą, czyli z anoreksji w bulimie, która jest równie niebezpieczną chorobą.
Najważniejszym czynnikiem walki z anoreksją jest jednak terapia psychologiczna i uporanie się ze swoimi problemami oraz emocjami, które są przyczyną choroby. Bez wyeliminowania przyczyn choroba może być tylko chwilowo zaleczona, jednak nie wyleczona.
Można pomóc - 1% podatku - Fundacja Dzieciom "Zdążyć z Pomocą"