Kuchnia islandzka

   Kuchnia islandzka jest prosta, urozmaicona i smaczna. Mieszkańcy Islandii mówią, że ich baranina i jagnięcina są najlepsze na świecie. Sposób przygotowania niektórych potraw czasami może zadziwiać. Islandczycy mogą pochwalić się daniami z mięsa owczego, takimi jak: gulasze, wędliny, kotlety i zupy. Podstawą ich jadłospisu są głównie ryby. Czym charakteryzuje się kuchnia islandzka?

   Kuchnia islandzka bazuje w szczególności na naturalnych i mało wyrafinowanych składnikach, ponieważ dawniej Islandczycy mieli problem z dostępem do urozmaiconego pożywienia. Mało tego, aby jedzenie przetrzymało ciężką zimę, trzeba było je należycie zakonserwować - mięso oraz ryby solono, suszono lub wędzono. Potrawy islandzkie charakteryzują się niezwykłym smakiem, a Islandczycy mają kilka bardzo znamiennych produktów żywnościowych, których naprawdę warto skosztować. Podstawą ich jadłospisu są przede wszystkim ryby. Nic dziwnego, ludzie żyją tam w dostatku, głównie dzięki połowom i sprzedaży ryb. Jedzą je nawet kilka razy w tygodniu, zresztą ryby nie są tam zbyt drogie. Najczęściej spożywa się łososia, pstrąga, dorsza, krewetki, homary, węgorza, łupacza i dużo innych. Islandia słynie także ze wspaniałych i smacznych śledzi. Dania mięsne nie należą do najtańszych, poza baraniną i jagnięciną. Potrawy rybne są o wiele tańsze. Specjałem na Islandii jest sursadir hrutspungar (baranie jądra). Rzadkim delikatesem jest kiełbasa, wytwarzana z drobno posiekanych jąder, które potem odpowiednio się doprawia. Natomiast statur to potrawa z mięsa, krwi i tłuszczu, schowanych w żołądku owczym. Podobną potrawą jest blódmór. Tym razem, to płuca, wątrobę i serce owcy zaszywa się w owczym żołądku i gotuje. Doceniane przez wędrowców jest wędzone baranie mięso (hangikjöt), które podaje się z grochem, wczesnymi ziemniakami i sosem. Ponieważ zwierzęta (głównie owce) karmi się na polanach przez cały rok, gdzie występuje mnóstwo ziół, to ich mięso jest niebywale smaczne. Jednak prawdziwym bestsellerem jest mięso rekina, czyli hakarl.

Skyr

   To rodzaj tradycyjnego produktu mlecznego, często spożywanego na Islandii, który może przypominać jogurt. Skyr produkowany był kiedyś z surowego mleka krowiego. Obecnie wyrabia się go z mleka odtłuszczonego, poddawanego pasteryzacji. Można go kupić także w Polsce, Niemczech, Szwajcarii, Wielkiej Brytanii, Austrii, Holandii i USA. Produkt w postaci naturalnej cieszy się chyba największą popularnością, ale dostępny jest również w innych wariantach smakowych (np. waniliowym, truskawkowym, jagodowym, malinowym). Skyr zawiera szczepy bakteryjne Lactobacillus i Streptococcus. Dostarcza około 9,5% węglowodanów, 6,5% białka i tylko 1,5% tłuszczu. Jest bogaty w witaminy i wapń (tak jak większość przetworów mlecznych).



Rugbrauð

   To chleb gejzerowy (wulkaniczny). Jest wypiekany w piekarni podziemnej, gdzie temperatura wynosi nawet 100°C. W skład rugbrauð wchodzi mąka żytnia (czasem z domieszką mąki pszennej). Ciasto chlebowe umieszcza się w hermetycznie zamykanym garnku, który po zamknięciu zakopuje pod ziemią (na głębokość 1 m) i pozostawia na dobę. Gorąca, wulkaniczna para sprawia, że chleb zaczyna się gotować. Po 12-24 godzinach wykopuje się naczynie i rugbrauð jest gotowy. Jego smak różni się od smaku tradycyjnego pieczywa, które spożywa się m.in. w Polsce.



Flatbrauð

   Flatbrauð to typ naleśnika, który zazwyczaj podaje się z gotowanym na twardo jajkiem, wędzoną jagnięciną, łososiem lub masłem. Dawniej był pieczony na gorących kamieniach oraz przy użyciu żeliwnych patelni.



Hákarl (zgniły rekin)

   Tradycyjny "specjał" jedzony na Islandii, przygotowywany ze sfermentowanego mięsa rekina. Pozbawia się go wnętrzności i pozostałych części, które nie nadają się do jedzenia. Mięso jest starannie myte, później wkładane do żwirowego lub piaskowego dołka (przeważnie w dużym plastikowym pojemniku), dociskane wielkimi, ciężkimi kamieniami. W ten sposób mięso leżakuje 2-3 miesiące zimą oraz 6-7 tygodni latem. W tym czasie wypływają z niego zbędne płyny (czasami także ołów), wydziela się woń amoniaku i mięso zaczyna z czasem fermentować. Gdy wyjmie się je z dołka, leżakuje potem w drewnianych szopach i suszy się tam około 2-4 miesiące. Przed zjedzeniem, pokarm kroi się na mniejsze części i najczęściej serwuje z kieliszkiem lokalnego alkoholu (brennivin). Ludzi, którzy na co dzień nie mają kontaktu z kuchnią islandzką, może odpychać aromat potrawy. Hakarl jest podobny do słoniny, lecz w smaku jest od niej ostrzejszy. Wydziela zdecydowany rybi mocny zapach oraz amoniak. W smaku jest cierpki.



Harðfiskur

   Bardzo popularną w Islandii formą suszonej ryby jest Harðfiskur - można ją zakupić prócz marketów praktycznie na każdej stacji benzynowej. Wiele gatunków ryb nadaje się do suszenia, ale tradycyjnie suszy się na Islandii głównie: dorsze, łupacze i sumy. Znakomite Harðfiskur można zrobić też z flądry, a w niektórych regionach Islandii suszy się też palie wędrowne. Harðfiskur jest sycąca, zdrowa (dużo kwasów omega-3) i bardzo smaczna. Najlepiej spożywać ją z masłem i islandzkim pieczywem.



Humarsúpa

   Bardzo popularną zupą w Islandii jest Humarsúpa, czyli krem z homara ze smażonymi ogonami homara i szczyptą anyżu. Zupa posiada słodko-słony, delikatny smak, jest pożywna i smaczna.



Svið

   Svið to danie, z którego słynie kuchnia islandzka. Svid to połowa baraniej głowy, wypatroszona z mózgu, ale z zostawionymi oczami, zębami i językiem. Głowizna jest gotowana, a przed podaniem traktowana dodatkowo ogniem. Danie podawane na gorąco bez dodatków jako danie samo w sobie bez dodatków, a jeśli z dodatkami to z gotowanymi ziemniakami (całymi lub tłuczonymi) albo rzepą. Svið spożywa się także na zimno, np. pokrojony w plastry. Svið w smaku przypomina golonkę.



Brennivin

   To regionalna wódka ziemniaczana, którą zaczęto wytwarzać już w latach 30. Ma kminkowy zapach i jest najpopularniejszym wysokoprocentowym (37,5%) alkoholem na Wyspie. Producenci sprzedają go ustawicznie w zielonych butelkach oklejonych czarną nalepką. W dni świąteczne, schłodzony Brennivín podaje się w kieliszku i często w zestawie ze sfermentowanym mięsem rekina (hakarl)



Islandzkie desery

   Na Islandii popularnym smakołykiem jest kleinur. To pączek, smażony w głębokim tłuszczu. Kleinur przypomina kształtem faworki. Jest doskonałym dodatkiem do skyr. W kafejkach islandzkich warto skosztować też kanilsnúðar. Są to słodkie bułeczki cynamonowe, które mają kształt ślimaka. Bardzo lubiana jest też zupa kakaowa, którą przygotowuje się z mleka, kakao i wody. Dodaje się do niej mąkę kukurydzianą lub ziemniaczaną w celu zagęszczenia. Na końcu doprawia się przeważnie cynamonem, cukrem albo solą.



Islandzki street food

   Najbardziej popularnym street food na Wyspie jest hot dog o nazwie Pylsur. Można go kupić prawie wszędzie - od ulicznych stoisk, po markety, lotniska i stacje benzynowe. Hot doga serwuje się z ketchupem, świeżą i prażoną cebulą, miejscowym majonezem remulade i słodką musztardą. Islandczycy uznają pylsur za prawdziwą narodową potrawę.



   Co ciekawe, Islandia to kraj, w którym pije się najwięcej kawy i coca-coli na świecie. Nadzwyczaj czysta woda, z której robi się napoje sprawia, że smakują tam nieco inaczej. Niektórzy pewnie się zdziwią, ale najbardziej popularnym batonikiem na Islandii jest polski "Prince Polo". Można go kupić prawie w każdym sklepie spożywczym i na wielu stacjach benzynowych, czasami w pakiecie z pylsurami (hot dogami).