Nazwa łacińska: Levisticum officinale
Nazwa angielska: Lovage
Nazwa hiszpańska: Levístico, Apio de monte
Nazwa francuska: Livèche, Ache des montagnes
Nazwa niemiecka: Liebstöckel, Maggikraut, Luststock
Wiadomości ogólne i ciekawostki
Bylina ta pochodzi z Afganistanu i Iranu. Początkowo był uprawiany w ogrodach klasztornych, potem benedyktyni spopularyzowali go w całej Europie. Uprawiany jest obecnie w wielu rejonach świata. Lubczyk posądzano o magiczne właściwości. W dawnych czasach wykopany wraz z nacią 1 października o szóstej rano "wielkie i znamienite skutki czyni w małżeństwie, roztyrki i niezgody w nim równa". Wpięty kokieteryjnie we włosy lub jako element wianka ślubnego miał przynosić młodej parze szczęście. Napary z lubczyku wpływały na płodność, oraz ziele używano jako składnik mikstur miłosnych. Dodany do pierwszej kąpieli, dziecka płci żeńskiej miał przynieść szczęście w miłości. Nazwy ludowe: lubiśnik lekarski, korzeń, łakotne ziele, mleczeń.
|
|
Surowce lecznicze i przyprawowe
Surowcem zielarskim są liście i korzeń.
Substancje lecznicze
- 0,5-2,7 % olejków lotnych
- Kumaryna,
- Skrobia,
- Cukry,
- Żywice
- Substancje gorzkie
- Kwasy organiczne
Działanie
- Moczopędne
- Poprawiające trawienie
Lubczyk ma działanie moczopędne i żółciopędne, pobudza trawienie i zapobiega wzdęciom. Wpływa korzystnie na pracę układu pokarmowego.
Zastosowanie
- Jako aromatyczna, intensywnie pachnąca, przypominająca maggi, słodko-gorzka przyprawa do ziołowego masła, marynat, sałatek, potraw z warzyw, kasz i ryżu, mięsa baraniego, jagnięciny, wołowiny, drobiu, ryb, sosów, zup.
- W mieszankach przyprawowych dobrze komponuje się z pietruszką, szczypiorkiem, pieprzem, bazylią, koprem i rozmarynem.
- Odwar korzenia lubczyku wykorzystywany jest w przypadku nieżytów dróg moczowych i niewydolności nerek.
- Przetwory z lubczyku łagodzą bóle miesiączkowe i działają moczopędnie.
Przeciwwskazania
Brak