Kuchnia chińska

   Chińska kuchnia znana jest na całym świecie. Jest to jedna z najstarszych i bardziej różnorodnych kuchni. W Chinach jedzenie jest nie tylko przyjemnością, jest również swoistym rytuałem i sztuką. Chińczycy wierzą, iż naród który nie posiada własnej kultury, nie potrafi precyzować i łączyć smaków, a co za tym idzie nie potrafi gotować. Zatem cała cywilizacja ściśle powiązana jest z ze sztuką kulinarną. W Chinach jest to bowiem sztuka traktowana na równi z medycyną czy literaturą. Najwięksi chińscy myśliciele i filozofowie np. Konfucjusz byli wielkimi smakoszami i miłośnikami jedzenia. O Kucharzu wyrazić się, iż jest "z domu Konfucjusza", w dawnych czasach było dużą pochwałą.

   Różnorodną kuchnię Chin da się podzielić na 4 regiony: północną kuchnię Pekinu, wschodnią Szanghaju, zachodnią Seczuanu i prowincji Hunan oraz kuchnię z południa, chyba najbardziej znaną i rozpoznawalną na świecie kuchnię kantońską (Dim Sum). Pewne powiedzenie mówi, że Chińczyk zje wszystko co ma cztery nogi i nie jest stołem, wszystko co pływa, a nie jest łodzią i wszystko co lata, a nie jest samolotem. Przyglądając się upodobaniom Chińczyków można stwierdzić, iż w powiedzeniu tym jest pewna racja. Kuchnia chińska jest bowiem niezwykle praktyczna i jednocześnie oszczędna. Mieszkańcy wykorzystują bowiem najchętniej to co dała im natura. Na wybrzeżu główny składnik potraw stanowią ryby i owoce morza, w górach i dalej w głąb lądu przyrządza się wspaniałą dziczyznę i grzyby.


   W myśl powiedzenia, iż potrzeba jest matką wynalazków, niezwykle twórczy Chińczycy wymyślili woka. W Chinach drewno i węgiel drzewny stanowi towar deficytowy, była więc potrzeba stworzenia naczynia który ten cenny opał by oszczędzał. Wok - czyli charakterystyczna patelnia o pochyłych ściankach i wąskim dnie doskonale się sprawdza. Podgrzewany na dnie olej ma bardzo wysoką temperaturę przez co potrawy jak mięso i warzywa smażą się błyskawicznie, a odsuwane do góry nie stygną i w spokoju dochodzą, tym samym robiąc miejsce na spodzie dla kolejnej porcji. Na tej zmyślnej patelni stawia się również bambusowy koszyk do gotowania na parze. Tym sposobem w mgnienie oka mamy przygotowany pyszny, wartościowy obiad. Przy przyśpieszyć cały proces składniki do potraw krojone są w drobne cząstki i paseczki, jest to wspólna, charakterystyczna cecha dla niemal całej kuchni chińskiej. Niemal, gdyż np. na północnym wschodzie - Harbin oraz w okolicach Pekinu kuchnia jest trochę podobna do północnoeuropejskiej. Klimat jest tam za zimny by uprawiać ryż, za to doskonale rośnie pszenica, sorgo, kukurydza, soja, proso i orzeszki ziemne. Dlatego głównie jada się tu potrawy mączne - makarony, kluski na parze, rożne smakowite pierożki. Kuchnia jest delikatna i dość tłusta, co dla Europejczyka może być zaskoczeniem. W Harbinie gdzie rosną lasy bogate w zwierzynę i grzyby można skosztować duszonego mięsa podawanego z zawiesistymi sosami, sycących zup czy potraw na bazie warzyw i grzybów, które w innych regionach są rzadko dostępne.


   W Pekinie od zawsze prym wiodła kuchnia cesarska, bogata we wszelkie dobra sprowadzane z całego kraju i nie tylko - w tym i cenny opał. Stąd kuchnia w stolicy do dziś dnia jest dość droga i skomplikowana. Wystarczy wspomnieć tradycyjną kaczkę po pekińsku, wieprzowinę o tygrysiej skórce lub wyborną szynkę marynowaną w pieprzu.


   Kuchnia w okolicach Szanghaju jest w Chinach ceniona bardzo wysoko. Na stołach prym wiodą krewetki, ryby, kraby przyrządzane w słodko - pikantnych, aromatycznych sosach z imbirem, kolendrą i curry. Co ciekawe ryby obowiązkowo muszą być podawane z ośćmi a owoce morza w skorupkach. Bo obieranie i wysysanie stanowi tu część rytuału. Do dobrego tonu zaliczane jest również jedzenie pałeczkami. Nie jest dobrze widziane jedzenie palcami, chyba że są to kraby. Jednak i do tych dań w restauracjach kelnerzy często podają specjalne rękawiczki, gdyż jedzenie gołą dłonią uważane jest zazwyczaj za duży nietakt.


   Kuchnia Azjatycka dzięki swojej różnorodności, prostocie i łatwości w przygotowaniu przechodzi światowy sukces. Trzeba tylko pamiętać, iż tajemnicą tej kuchni jest harmonijne dobranie smaków i przypraw tak by właściwie komponowały się również z kolorem potraw.