Kuchnia pakistańska

   Kuchnia Pakistańska nie jest może zbyt różnorodna i wyrafinowana, jednak zawiera w sobie orientalne i egzotyczne smaki. W porównaniu do kuchni Indyjskiej stanowić może wytchnienie od pikantnych dań.


   Pakistan jest krajem muzułmańskim. Liczne wpływy kulturowo, religijne zasady, praktyki i obrzędy wniosły swój wkład w rozwój Pakistańskiej kuchni. Nie zdziwi więc nikogo fakt, iż ze względu na reguły islamskie nie pija się tu alkoholu i nie jada się wieprzowiny czy kiełbas. Nakazy Koranu spowodowały, iż gusta i apetyty mieszkańców pomaszerowały w innych kierunkach. Jagnięcina, koźlina, wołowina, kurczak i ryby są podstawowymi

 produktami spożywczych, chociaż ich konsumpcja jest niewielka i często uroczysta. Pakistan odłączył się od brytyjskich Indii w roku 1947. Ideę utworzenia państwa przypisuje się Choudrze Rahmatowi Alemu, który utworzył nazwę państwa od pierwszych liter prowincji: Pendżab, Afgan, Kaszmir i Sind oraz końcówki nazwy Beludżystan. Innym wytłumaczeniem tej nazwy jest to, iż słowo Pakistan, oznacza "kraj czystości".


   Kuchnia Pakistanu ze względu na surowe warunki klimatyczne jest dość uboga. Klimat jest tu suchy, podzwrotnikowy na północy i zwrotnikowy na południu, z upiornie gorącym latem i chłodnymi zimami. Skąpe sawanny i suche lasy, na północy oraz lasy i łąki wysokogórskie dopełniają surowości krajobrazu. Nic więc dziwnego, iż dieta mieszkańców jest dosyć monotonna, jednak nie pozbawiona uroku. Podstawę posiłków stanowi chapattis, pyszny, aromatyczny, przaśny chleb przypominający placki, duże ilości ryżu i warzywa. Tutejsze chapattis są duże, pulchne i przypominają w smaku bułki, co po kuchni Indyjskiej może być miłą odmianą. Dal - gotowana soczewica czy sabzi - gotowane warzywa również są tradycyjnym elementem codziennych posiłków. Rzadziej pojawia się natomiast mutton - kozina, która jednocześnie jest najpopularniejszym mięsem. Ceny mięsa są wygórowane, hodowla kóz i bydła nie jest bowiem zbyt wydajna. Rzadko więc dostaniemy dania na bazie wołowiny, częściej natrafimy na potrawy z mięsa kóz. Mięso jest tu towarem luksusowym, nie dostępnym w codziennych daniach. Pojawia się raczej z okazji świąt, uroczystości czy ważniejszych posiłków. Podstawowym mięsem jest wspomniana kozina podawana z soczewicą, warzywami lub tradycyjnymi plackami chapattis, roti - na bazie mąki razowej lub naan. W tutejszej kuchni jest kilka bardzo interesujących smakowo dań, które powinny znaleźć się na liście rzeczy "obowiązkowych do spróbowania" jeśli wiatry życia powieją nas w te strony. Aromatyczne szaszłyki z koziego mięsa albo wołowina w egzotycznym, warzywnym, tłustym sosie podawana obowiązkowo z plackami chapati, ryżem lub ziemniakami jest pysznym tradycyjnym daniem, który szybko znajdzie swoich zwolenników. Również mięsiwa podawane w orzeźwiającym jogurcie stanowić mogą prawdziwy przysmak. W Pakistanie jada się także stosunkowo duże ilości drobiu. Delikatny kurczak w jogurcie lub kurczak z imbirem i garam masalah doskonale zaspokoją apetyt. Dania kuchni Pakistańskiej ogólnie są bogate energetycznie i łatwe w przygotowaniu. Serwowane potrawy rzadko są ostre, często natomiast lekko słone, co mile zaskakuje Europejskich turystów. Same restauracje oraz sposób serwowania dań, także wydać się może egzotyczny i interesujący. Zazwyczaj nie ma bowiem w nich stołów ani krzeseł. Posiłkiem należy delektować się siedząc na podłodze lub dywanie. W celu lepszego "poczucia" spożywanego jedzenia, podane dania je się bez użycia sztućców, tylko przy pomocy placka chapattis. Co jest ważne podczas celebrowania pakistańskiego posiłku to to, by posiłek spożywać tylko prawą ręką. Jest to jedna z najważniejszych zasad należąca do dobrego tonu przy tutejszym stole. Pod żadnym pozorem nie można sięgać po jedzenie lewą ręką. Dopiero na naszym talerzu w ostateczności możemy sobie pomóc drugą ręką. W domowych warunkach posiłki również spożywa się zazwyczaj siedząc na ziemi. Bardzo ważne jest również ułożenie stóp. Nie powinno się kierować ich w stronę innych współbiesiadników. Nie powinno się także nikogo z towarzyszących osób dotykać obuwiem czy też stopami, jest to bowiem uznawane za bardzo obraźliwe.


   Z innych dań, warto polecić bogaty repertuar potraw wegetariańskich na bazie fasoli, soczewicy, ziemniaków czy ryżu z warzywami i aromatycznych przypraw jak kolendra, imbir, kardamon, cebula, czosnek, anyż, cynamon, goździki czy chilli. Również zupy np. zupa z dyni przygotowana z kuminem, kardamonem i całym wachlarzem rozgrzewających przypraw stanowi istne kulinarne arcydzieło.


   Jeśli chodzi o desery tutejsza ludność lubuje się w słodkich i dosyć tłustych wyrobach. Popularne są puddingi na bazie ryżu, Gadźar ka halwa - chałwa marchewkowa, która jest pożywnym deserem w sam raz na chłodniejsze dni, przygotowanym z mleka, marchwi, kardamonu, migdałów, orzechów, dużej ilości cukru i tłuszczu. Do pysznych i nie tak sycących deserów zaliczyć można orzeźwiające lody z mango lub chętnie zajadane tutaj świeże i suszone owoce jak winogrona, które należą do jednych z lepszych. Są niezwykle słodkie i soczyste. Jednak nie nadają się do przechowywania. Ich smak najlepiej więc docenić w ich naturalnym krajobrazie buddyjskich zabytków, hinduskich świątyń i islamskich meczetów, pałaców czy grobowców, a to wszystko pod gorącym pakistańskim słońcem.