Anoreksja i bulimia

   Anoreksja, inaczej jadłowstręt psychiczny to choroba związana z zaburzeniami odżywiania, ze spadkiem masy ciała na skutek maksymalnego ograniczenia spożycia pokarmów, ciągłym lękiem przed "przytyciem" oraz nieprawidłowym wyobrażeniem o idealnej sylwetce. Bulimia natomiast zwana jest żarłocznością psychiczną i cechuje się niepohamowanym głodem oraz występowaniem tak zwanych "napadów obżarstwa".

   Obie te choroby mają podłoże psychiczne, różnią się natomiast ilością przyjmowanych kalorii z posiłkiem przez osoby cierpiące na te dolegliwości. Występowanie anoreksji, głównie wśród młodych dziewcząt utożsamiane jest z określonymi czynnikami emocjonalnymi. Często chory posiada konflikt w rodzinie, przeżywa zawód miłosny czy też niepowodzenia w szkole. W przypadku bulimii jest podobnie. Mówi się o stresie emocjonalnym, niskiej samoocenie i wewnętrznej pustce.

Objawy anoreksji

   U anorektyczki w czasie dłuższego odmawiania przyjmowania pokarmów dochodzi do zaniku miesiączki, zahamowany zostaje również proces wypróżniania. Pacjentki rzadko same zgłaszają się po poradę, najczęściej przychodzą po nią, ich matki. Zwykle osoby chore na anoreksję nie przyznają się do swojej choroby. Niejednokrotnie odmawianie jedzenia związane jest z chęcią uniknięcia konfliktów związanych z dojrzewaniem, lub też wynika to z wysokich aspiracji postawionych przez rodziców, najczęściej matkę, która za wszelką cenę dąży do doskonałości swojej córki.



Objawy bulimii

   Objawy bulimii przebiegają nieco inaczej. Po napadzie obżarstwa, który zwykle występuje w trakcie silnego przeżycia emocjonalnego, chorych ogarniają wyrzuty sumienia i pragną oni, jak najszybciej się odchudzić, wywołując wymioty czy zażywając środki przeczyszczające w zwiększonej ilości. Dodatkowym czynnikiem może być stosowanie głodówek, co w konsekwencji prowadzić może do wystąpienia również anoreksji, czyli połączenia tych dwóch schorzeń. Istnieje możliwość, że sytuacja ta zadziała również w drugą stronę, to znaczy, częściowe wyleczenie z anoreksji może doprowadzić do bulimii.



   W Polsce znacznie częściej spotyka się chorych na anoreksję. Nastolatki, dążąc do osiągnięcia sylwetki modelek, czy też mocno odchudzonych na łamach prasy aktorek, tracą kontrolę nad odchudzaniem. Zarówno anoreksja, jak i bulimia prowadzą do poważnych powikłań, a także z czasem nieodwracalnych konsekwencji. Bulimicy odznaczają się problemami z żołądkiem, które spowodowane zostały kwaśną treścią żołądkową, dodatkowo często mają ogromne problemy z uzębieniem. W przeciwieństwie do anoreksji, w przypadku bulimii, nie stwierdza się powikłań ze strony układu hormonalnego.



Leczenie anoreksji i bulimii

   W obu przypadkach niezbędna jest interwencja wielu specjalistów. Jako, że są to choroby o podłożu psychicznym, wymagana jest stała opieka psychologa, a także zaleca się wprowadzenie tak zwanej terapii rodzinnej. Leczenie ambulatoryjne oraz farmakoterapia to także nieodzowne elementy stanowiące podstawę do walki z tymi schorzeniami. Dietetycy szczególnie muszą współpracować ze sztabem lekarzy. Anorektyczki powinny być pod stałą opieką lekarza rodzinnego, ginekologa, a także endokrynologa. W przypadku anoreksji mówi się, że leczenie farmakologiczne nie daje większych rezultatów, najważniejsza bowiem jest psychoterapia i próba przekonania pacjentki, co do własnego systemu wartości.



   Nieleczona anoreksja oraz bulimia stanowią ogromne zagrożenie życia dla osób, chorujących na te schorzenia. Przyjmuje się, iż 10% wszystkich nieleczonych przypadków anoreksji kończy się zejściem śmiertelnym. Dlatego tak ważne jest, aby nastolatki nie były wciąż narażane na oglądanie przesadnie szczupłych kobiet z okładek, które najczęściej nie są prawdziwe, a jedynie stanowią wytwór komputeryzacji. Powszechnie natomiast wiadomo, iż w świecie modelek, problem anoreksji jest dość dobrze znany. Równie ważne jest także, aby rodzice doceniali swoje dzieci, umieli okazać im miłość i troskę. Tym samym mają większe prawdopodobieństwa na to, że ich pociecha uniknie "mody na odchudzanie".