Dyspepsja - medyczne i naturalne metody leczenia

   Dyspepsja to termin pochodzący z języka greckiego (dys - zły, peptein - trawienie) i oznacza niestrawność, czyli występowanie w okolicach nadbrzusza przewlekłego i nawracającego przez przynajmniej 4 tygodnie bólu. Dyspepsja nie jest pojedynczym zdarzeniem, które występuje np. po przejedzeniu, lecz przybiera przewlekły stan, który powodowany jest przez wiele czynników.

   Do objawów dyspepsji należy uczucie pełności w nadbrzuszu po posiłku, odbijanie, nudności, wymioty, brak łaknienia czy zgaga. Mogą być one również objawem choroby układu pokarmowego np. choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, refluksu żołądkowo-przełykowego, nadwrażliwości trzewnej, czy raku żołądka i przełyku. Jakie są medyczne metody leczenia dyspepsji i jak naturalnymi sposobami można zwalczyć uporczywość jej objawów?

Rodzaje dyspepsji

   Dyspepsja (niestrawność) dzieli się na dwa typy, które powiązane są z przyczynami jej powstania. Te rodzaje to:

- Dyspepsja organiczna, która ma miejsce w przebiegu takich chorób układu pokarmowego jak choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, refluks żołądkowo-przełykowy, nowotwór przełyku i żołądka.

- Dyspepsja czynnościowa, która występuje mimo braku konkretnej przyczyny. Ma ona miejsce między innymi w nadwrażliwości trzewnej czy w stanach zakażenia bakterią Helicobacter pylori. Na jej wystąpienie ma również wpływ zwyczajowo stosowana dieta, niektóre leki (niesteroidowe leki przeciwzapalne - NLPZ, kortykosteroidy, bisfosfoniany, żelazo, teofilina) oraz dym tytoniowy.



Diagnostyka dyspepsji

   Istotne w diagnostyce dyspepsji jest przeprowadzenie z pacjentem wywiadu lekarskiego na temat chorób współistniejących oraz przyjmowanych w trakcie ich leczenia leków, a także o sposobie żywienia i trybie życia. Jednak rozpoznanie przyczyny i rodzaju dyspepsji możliwe jest dopiero po dodatkowym wykonaniu badania endoskopowego przełyku, dwunastnicy i żołądka. Często wykonywane jest też badanie USG całej jamy brzusznej oraz badania morfologiczne krwi.



Medyczne sposoby leczenia

   W dyspepsji organicznej leczenie w pierwszej kolejności powinno rozpocząć się leczeniem choroby, która jest powodem niestrawności. Leczenie farmakologiczne dyspepsji wykorzystuje leki zobojętniające pH kwasu żołądkowego oraz hamujące wydzielanie kwasu solnego, leki prokinetyczne oraz rozkurczowe, gdy objawem jest dokuczliwy ból.



Naturalne metody leczenia i łagodzenia objawów dyspepsji

   Najważniejsza w leczeniu dyspepsji jest zmiana sposobu żywienia oraz trybu życia. Osoby z niestrawnością muszą pamiętać, aby każdy posiłek był dokładnie przeżuwany i spożywany w spokoju, bez pośpiechu, należy unikać też dużych przerw między posiłkami (zaleca się spożywanie 3-4 posiłków dziennie). Należy zrezygnować z ciężkostrawnych, obciążających przewód pokarmowy potraw (duszonych, smażonych, wędzonych, konserwowanych, tłustych) na rzecz gotowanych klasycznie i gotowanych na parze, pieczonych - w dyspepsji dieta musi być lekkostrawna. Dolegliwości dyspeptyczne mogą nasilać mleko, soki owocowe, kawa, alkohol, napoje gazowane. W dyspepsji powinno się również ograniczyć produkty takie jak słodycze, sery żółte i sery pleśniowe, warzywa strączkowe.

   Wśród naturalnych lekarstw na niestrawność wymienić można rośliny i zioła, których napary regulują trawienie i usprawniają pracę przewodu pokarmowego. W niestrawności zaleca się regularne picie naparów z liści mięty pieprzowej, dziurawca, rumianku, a także siemienia lnianego. Pomocne będą też herbatki z dodatkiem imbiru oraz ciepła woda z łyżeczką sody oczyszczonej, która neutralizuje kwasy żołądkowe.



   Dyspepsja to uciążliwa i przewlekła choroba, która bez względu na przyczynę powstania wymaga diagnostyki i odpowiedniego leczenia. Może być ona bowiem objawem poważnych chorób układu pokarmowego, które zagrażać mogą zdrowiu, a nawet życiu pacjenta. Stosowanie leczenia farmakologicznego może wspomóc wykorzystywanie naturalnych sposobów na łagodzenie objawów niestrawności min. spożywanie łatwostrawnych i małych posiłków oraz picie naparów z mięty, dziurawca, rumianku czy imbiru.