Pszenica bez cienia wątpliwości jest nie tylko najważniejszym zbożem ale też najważniejszą rośliną uprawną, występującą we wszystkich regionach świata. Należy ona do zbóż wiechlinowatych z rodzaju Triticum L. i dzieli się na trzy grupy w zależności od liczby chromosomów na di-, tetra- i heksaploidalne. Według tego podziału pszenica khorasan jest zaliczana do grupy tetraploidalnej. Pochodzi ona od dzikiej pszenicy, która występowała w czasach starożytnych na Bliskim Wschodzie. Nazwa Khorasan odnosi się do historycznego regionu na terenie części obecnego Iranu i Afganistanu.
Dzięki swym pierwotnym właściwościom i wartościom odżywczym khorasan przeżywa swój prawdziwy renesans. Khorasan różni się od współczesnej pszenicy również tym, iż jest dwukrotnie większy i charakteryzuje się wyczuwalnym orzechowym posmakiem. W czasach nam współczesnych pszenica khorasan jest znana pod nazwą kamut. Khorasan trafił do Stanów Zjednoczonych w latach 50., w XX wieku, w 1990 kamut został zarejestrowanym znakiem towarowym, rok później pszenica kamut i jej produkty (mąka, płatki) zawitały do Europy. Kamut to jedno z nielicznych zbóż, które posiada gwarancję, że przy jego uprawie nie dokonano żadnych modyfikacji genetycznych, dzięki czemu zachował swoje pierwotne właściwości.
|
|
|
Khorasan spożywali już starożytni Egipcjanie i Babilończycy
Pierwsze wzmianki na temat uprawy pszenicy khorasan pochodzą z okresu starożytności, a dokładniej mówiąc z czasów starożytnego Egiptu i Mezopotamii. Ludność zamieszkująca obszary wokół Eufratu i Tygrysu oraz Nilu uprawiała antyczną odmianę pszenicę khorasan.
Kamut na talerzu Europejczyka
Kamut w kuchni europejskiej jest wykorzystywany do wypieku pieczywa i ciast. Omawiana odmiana zboża nadaje się także do przygotowania domowego makaronu. Kamut może być dodawany także do kasz, zup, płatków śniadaniowych, sałatek, przekąsek. Kamut (suche ziarno) zawiera porównywalną wartość energetyczną (kaloryczną) do współczesnej pszenicy, jest natomiast bogatszym źródłem składników mineralnych np. magnezu, selenu, miedzi, manganu i cynku. W ziarnach starożytnego zboża znajdziemy także większą zawartość witamin z grupy B. Kamut zawiera więcej tłuszczu i białka, a mniej węglowodanów niż zwykła pszenica. Kamut w chwili obecnej możemy kupić przede wszystkim w sklepach ze zdrową żywnością, ale zaczyna się również nieśmiało pojawiać w sieciowych marketach.
Kamut zawiera gluten, ale jest znacznie mniej alergizujący
Współczesne odmiany pszenicy (pszenica zwyczajna - Triticum aestivum) przyczyniają się do powstawania dość gwałtownej reakcji alergicznej u uczulonych osób, pszenica khorasan (Triticum turanicum) natomiast jest mniej alergizujący niż pozostałe odmiany pszenicy - u około dwóch trzecich osób uczulonych na zwykłą pszenicę po spożyciu kamutu nie występują reakcje alergiczne lub są one słabsze. Międzynarodowe Stowarzyszenie Alergii Pokarmowej na podstawie badań stwierdziło, że dla ludzi, którzy są wrażliwi na gluten kamut jest lepszym wyborem niż zwykła pszenica .
Mąka równie pożywna jak ziarno
Różnica między wartością odżywczą ziaren khorasan a mąką z tej pszenicy jest bardzo mała. Sprawdzi się ona podczas przygotowywania ciast różnego rodzaju. Porcję zboża khorasan można przygotować z 1 szklanki opłukanych ziaren. Trzeba moczyć je przez noc i gotować w trzech szklankach wody z dodatkiem soli. Po upływie około 40 minut ziarna będą gotowe do spożycia. Porcję ziarna kamutu można przygotować także w szybkowarze (1 szklanka khorasan na 1,5 szklanki wody). Zboże może być gotowane także na parze (ok. 1 godziny, 1 szklanka kamutu na 2,5 szklanki wody).
Konkurs. Wygraj zestaw wartościowych olejów!